Jarmarki czyli targi doroczne (niem. Jahr – rok i Markt – targ) odbywają się w Polsce od średniowiecza. Ustanawiano je przywilejem, który gwarantował swobodną wymianę towarów, bezpieczeństwo i nienaruszalność mienia kupcom. Miasto musiało stworzyć odpowiednie warunki do handlu – zabezpieczyć porządek, wyznaczyć plac handlowy, kontrolować ceny, wagi i miary.
Podczas normalnych targów miejskich prym wiodły cechy zazdrośnie strzegące swych monopolów, a handel ograniczał się do jatek chlebowych, sukienniczych, szewskich, kramarskich, handlu śledziami i solą. W czasie jarmarku następował za to istny boom handlowy. Na targ ściągali wszyscy, którzy mogli coś sprzedać. W efekcie pojawiały się w dużym wyborze także produkty rolnych, wyroby przemysłu domowego, jak: wyroby włókiennicze, garncarskie, bednarskie, stolarskie, powroźnicze, koszykarskie, sitarskie i inne
Jarmark Świętojański odbywał się w średniowiecznym Poznaniu z okazji świętego Jana (24 czerwca) i stąd jego nazwa. Był najważniejszym targiem spośród wszystkich innych dorocznych targów. Podobnie rzecz się miała z Gdańskiem i słynnym Jarmarkiem Dominikańskim.
Wraz z rozwojem handlu ranga jarmarku malała, a w XIX wieku imprezy w zasadzie straciły racje bytu. Tradycje organizowania dorocznych targów przywrócono w Poznaniu w 1975 roku.
Na XXXII edycję Jarmarku Świętojańskiego złożyły się koncerty, występy grup teatralnych i seanse najlepszych polskich komedii.
